Een scheiding tussen partners met kinderen heeft een grote impact op de partners zelf, maar zeker ook op de kinderen. In dat geval moeten er tussen de ouders heel wat afspraken gemaakt worden: bij wie zullen de kinderen wanneer verblijven, wat met vakanties, verjaardagen, moeder-/vaderdag, feestdagen, wie betaalt hoeveel van de schoolfacturen, de kleding, de dagelijkse boodschappen, de medische kosten,…
In vele gevallen lukt het de ouders goed om dit samen te bespreken tijdens een bemiddelingsgesprek. Natuurlijk is de ene scheiding de andere niet, want regelmatig verloopt dit ook moeizaam en emotioneel. Er zijn uiteraard ‘hoogconflictscheidingen’, maar heel vaak is de moeilijke communicatie terug te brengen tot een verschil in tempo in het rouwproces waarin beide partners zitten. De ‘beslisser’ tot de scheiding staat vaak al veel verder in het praktisch plannen en beslissingen nemen, terwijl de andere partner zich nog volop in een verwerkingsfase bevindt.
Hoe neem je dan in die emotionele periode de juiste beslissingen over de kinderen?
Door deze beslissingen te nemen MET de kinderen. Dit betekent niet dat de kinderen de verantwoordelijkheid moeten krijgen om te beslissen over bijvoorbeeld hun verblijf! Dit betekent wel dat de kinderen een stem moeten krijgen, dat ze betrokken en gehoord worden, dat ze mogen meedenken. Uit onderzoek is meermaals het belang hiervan gebleken voor het zelfvertrouwen en het algemene welzijn van de kinderen.
Maar hoe dan deze gesprekken met de kinderen aangaan?
En vooral als ouders verschillende visies hebben, slecht communiceren of dit niet zonder ruzie kunnen?
Bovendien is een kind loyaal aan beide ouders, dus hoe zou een kind dan moeten verwoorden dat het liever langer bij de ene ouder blijft dan bij de andere? Misschien ziet het kind een wekelijkse wissel niet zitten, en heeft dat helemaal niet te maken met minder graag bij één van de 2 ouders te zijn.
Laat de kinderen spreken met een professional.
De kindgesprekken leveren heel vaak verrassende en erg bruikbare praktische informatie op. Bijvoorbeeld de wens om af en toe een beetje ‘eigen tijd’ te krijgen met de ouder (zonder aanwezigheid van plusouder of andere kinderen), of om te mogen facetimen met de afwezige ouder zonder aanwezigheid van anderen, of om de bezorgdheid te mogen uiten dat één van de ouders niet lekker kan koken,… Ouders zijn vaak verbaasd over hetgeen hun kind belangrijk vindt, maar tegelijk kunnen ze hier meestal heel praktisch mee aan de slag.
Wij helpen jullie graag zelf met deze kindgesprekken, ook non-verbaal voor jongere kinderen of kinderen die moeilijk communiceren (vb door spelmethodieken, tekenen,..), of we verwijzen door als dit wenselijk is.
Altijd welkom voor al jullie vragen hierover!
Reactie plaatsen
Reacties